ปิดท้ายสัปดาห์นี้…คงต้องขออนุญาตแวะไปเยี่ยมคุณพี่จีนเขาไว้สักหน่อย เพราะอย่างน้อย…ท่านก็ยังพอมีน้ำจิต-น้ำใจเปิดกว้าง-เปิดประเทศ

เศรษฐศาสตร์ อุตส่าห์ส่งบรรดานักท่องเที่ยวมาให้คุณ “ตำหนวด” บ้านเรารีดๆ ไถๆ อย่างเป็นระบบและกิจการ แต่อย่างที่พอทราบๆ กันไปแล้วนั่นแหละว่า วัน-สองวันก่อน…ท่านถูกคุณพ่ออเมริกาจัดหนัก-จัดเต็ม ถึงขั้นใช้เครื่องบินรบ เครื่องบินโจมตี ระดับ “F-22 Stealth fighter” เอาเลยถึงขั้นนั้น ยิงจรวด “AIM-9X” ถล่มใส่ “บอลลูนตรวจอากาศ” ของเอกชนจีน ที่เผอิญพลัดหลงถูกลมหอบเข้าไปลอยเท้งเต้งอยู่เหนือน่านฟ้าอเมริกา ชนิดแหลกลาญ ยับเยิน ไปเป็นชิ้นๆ…คืออันที่จริง…ช่วงระหว่างนี้คุณพี่จีนท่านคงมุ่งมาด มุ่งมั่น มุ่งเพ่งสมาธิอยู่กับเรื่อง “เศรษฐกิจ-ธุรกิจ” หรือเรื่องการค้า การเงิน-การทองนั่นแหละเป็นหลัก ไม่ได้คิดจะเน้นหนักในเรื่อง “การเมือง-การทหาร” มากมายสักเท่าไหร่ ด้วยเหตุเพราะตัวเลขเศรษฐกิจ หรือตัวเลขจีดีพีปีที่แล้ว ที่ท่านเคยตั้งเป้าเอาไว้ถึง 5 เปอร์เซ็นต์กว่าๆ เอาไป-เอามาเหลือแค่ 3 เปอร์เซ็นต์กว่าๆ เท่านั้นเอง สิ่งที่ถือเป็นวาระเร่งด่วน เป็นเรื่องสำคัญของพญามังกรจีนเขา จึงหนีไม่พ้นไปจากความพยายามหาทางทำให้เศรษฐกิจฟื้นคืนกลับสู่สภาพเดิมให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ ซึ่งนอกจากจะถือเป็นการช่วยเหลือระบบเศรษฐกิจของตัวเองแล้ว ยังอาจถือเป็นการช่วยกอบกู้ ฟื้นฟู เศรษฐกิจโลกควบคู่ไปด้วยก็ว่าได้ เพราะบรรดา “เครื่องยนต์เศรษฐกิจ” เครื่องอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นยุโรป อเมริกา ไปจนญี่ปุ่น ฯลฯ ล้วนแล้วแต่ “เดี้ยง” ไปเป็นแถบๆ เหลือเพียงเศรษฐกิจจีน หรือไม่ก็ “เศรษฐกิจใหม่” ของบรรดาประเทศกำลังพัฒนาทั้งหลายนั่นแหละ ที่อาจพอช่วยฟื้นอาการสลบเหมือด สลบยาว ได้บ้างแม้แต่เล็กๆ น้อยๆ ก็ยังดี ด้วยเหตุนี้…แม้จะถูก “ยั่วยวนกวนส้นตีน” จากคุณพ่ออเมริกามาโดยตลอด แต่ความพยายาม “ปรับตัว-ปรับท่าที” เพื่อแสวงหา “ความร่วมมือ” จากมหาอำนาจเศรษฐกิจอันดับ 1 ของโลกอย่างคุณพ่ออเมริกา จึงปรากฏให้เห็นอย่างเป็นที่ชัดเจน ไม่ว่าโดยการส่งรองนายกรัฐมนตรีและผู้นำการเจรจาทางการค้าจีน-สหรัฐฯ อย่าง “นายหลิว เหอ” (Liu He) ไปพบปะ เจอหน้า-เจอตากับรัฐมนตรีคลังอเมริกา “นางเจเน็ต เยลเลน” (Janet Yellen) ถึงเมืองดาวอส ประเทศสวิตเซอร์แลนด์โน่น หรือถึงขั้นยอมเปลี่ยนตัว

“นักรบหมาป่า” (Wolf Warrior) อย่าง “นายจ้าว ลี่เจียน” (Zhao Lijian)โฆษกกระทรวงการต่างประเทศ ที่เคย “ด่าอเมริกา” ได้เจ็บๆ แสบๆ ยิ่งกว่า “ป๋าเปลว สีเงิน” แห่งไทยโพสต์ “ด่าทักษิณ”

อะไรประมาณนั้น ให้ไปนอนตบยุงอยู่ในตำแหน่งรองผู้อำนวยการฝ่ายกิจการเขตแดนทางทะเลและมหาสมุทร ข่าวเศรษฐศาสตร์ เอาเลยถึงขั้นนั้น ฯลฯ ฯลฯ แต่ก็นั่นแหละ บรรดาสิ่งเหล่านี้ ดูเหมือนแทบไม่ได้ก่อให้เกิดความซาบซึ้งตรึงใจ ความเข้าถึง-เข้าใจ แทบไม่ได้ช่วยลด ช่วยทุเลาอาการหยาบๆ ถ่อยๆ ของคุณพ่ออเมริกาเอาเลยแม้แต่น้อย รัฐมนตรีคลังสหรัฐฯ ที่มีกำหนดการเดินทางไปเยือนแอฟริกาหลังจากได้เจอกับรองนายกฯ จีนเรียบร้อยแล้ว ก็เลยหันมาด่า หันมาแว้งกัดจีนในเรื่องการสร้างหนี้ให้ประเทศแทนซาเนียกันแทนที่ ขณะที่ตัวประธานาธิบดี คุณปู่ “โจ ซึมเซา” ก็ยังคงออกแรงยุแรงเชียร์ พยายามกดดันผู้นำเนเธอร์แลนด์-ญี่ปุ่นให้เลิกส่งออก “ชิป” ไปขายจีน ทั้งที่กรรมการผู้จัดการ “IMF” เพิ่งออกมาเตือนเอาไว้ว่า การกระทำเช่นนี้อาจก่อให้เกิดความย่อยแยกแตกกระจายทางภูมิเศรษฐศาสตร์ หรือเป็นการทำลายธุรกิจห่วงโซ่อุปาทาน ที่เคยช่วยผูกโลก โยงโลกเข้าไว้ด้วยกัน อันอาจส่งผลให้ “เศรษฐกิจโลก” ที่ทำท่าว่าจะแย่อยู่แล้ว ยิ่งมีแต่ “แย่…กับ…แย่” หนักขึ้นไปใหญ่ ขณะที่เรือบรรทุกเครื่องบินของสหรัฐฯ (US Nimitz) ก็ยังคงลอยลำยั่วยวนกวนส้นตีนมังกรจีน ในบริเวณน่านน้ำทะเลจีนใต้ต่อไปเช่นเคย แถมรัฐมนตรีกลาโหมสหรัฐฯ ยังพยายามกดดัน โน้มน้าว ผู้นำฟิลิปปินส์ (Ferdinand Marcos Jr.) ที่เพิ่งถ่อเดินทางไปเยือนจีนมาหมาดๆ ให้ต้องยอมรับ ยอมอนุญาต ให้ทหารอเมริกันเข้าถึงฐานทัพ 4 แห่งในฟิลิปปินส์ อันถือเป็นการเพิ่มความเข้มข้นในการ “ปิดล้อมจีน” ให้หนักหน่วงยิ่งขึ้นไปอีก นั่นยังไม่รวมถึงการเตรียมคิดติดตั้งขีปนาวุธพิสัยกลางในญี่ปุ่น ที่สามารถยิงเข้าไปถล่มจีน-รัสเซีย-เกาหลีเหนือ ดังที่หนังสือพิมพ์ “Sankei” ของญี่ปุ่นได้รายงานไว้เมื่อช่วงวันเสาร์ (4 ก.พ.) ที่ผ่านมา ฯลฯ อะไรต่อมิอะไรเหล่านี้นี่เอง…ที่ออกจะสะท้อนให้เห็นถึงความใจพาล สันดานหยาบของคุณพ่ออเมริกา อย่างมิอาจปฏิเสธได้เลย ยิ่งถึงขั้นต้องงัดเอาจรวดมาถล่มใส่บอลลูนตรวจอากาศให้ยับเยิน แหลกลาญไปเป็นชิ้นๆ ทั้งที่ตอนที่บอลลูนลูกนี้ลอยสะเปะสะปะข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกเข้าไปยังฝั่งอะแลสกา กว่าจะข้ามประเทศแคนาดาเข้าไปถึงอ่าวเซาท์ แคโรไลนา จุดที่ถูกยิง ถูกสอย ระยะห่างปาเข้าไปถึง 5,637 กิโลเมตร หรือ 3,503 ไมล์ ต้องใช้เวลาเป็นวันๆ เอาเลยก็ว่าได้ หรือไม่น้อยกว่า 6 ชั่วโมงกว่าๆ ถ้าหากมีความเร็วสูงถึง 560 ไมล์ต่อชั่วโมง การตั้งข้อกล่าวหาว่าบอลลูนดังกล่าวเป็นเครื่องมือ “จารกรรม” ไม่ว่าโดยรัฐมนตรีกลาโหม หรือถึงขั้นรัฐมนตรีต่างประเทศต้องหยิบมาเป็นเหตุผล ข้ออ้าง ในการ “เลื่อนการเดินทาง” ไปเยือนจีน มันเลยเป็นอะไรที่ไม่ค่อยเข้าท่า เข้าทาง ไม่สมเหตุ-สมผล อย่างเห็นได้โดยชัดเจน หรือกลับเป็นการสะท้อนให้เห็นถึงความ “กลัวจีน-เกลียดจีน” ที่ฝังรากลึกอยู่ในหมู่นักการเมืองอเมริกัน ไม่ว่าพรรครัฐบาลอย่างเดโมแครต หรือพรรคฝ่ายตรงข้ามอย่างรีพับลิกัน ที่ต่างออกมายุออกมาเชียร์ ให้คุณปู่ “โจ ซึมเซา” เร่งฉีดสเตียรอยด์เพื่อเล่นงานบอลลูนจีน แบบกระเหี้ยนกระหือรือเอามากๆ

แนะนำข่าวเศรษฐศาสตร์ อ่านเพิ่มเติมคลิ๊กเลย : หวั่นมาตรการสะดุดช่วง “เลือกตั้ง” ครม.ต่ออายุลดภาษีดีเซล 5 บาทยาว 4 เดือน